Settings and search
Pedagogika kultury – wehikuł przebudzeń. O edukacji nie-obojętnej
Tom zbiorowy prezentujący wielogłosową refleksję nad pedagogiką kultury jako perspektywą edukacyjną o charakterze formacyjnym, transgresyjnym i inicjacyjnym. Autorzy i autorki – naukowcy, badacze, nauczyciele, praktycy – proponują oryginalne spojrzenie na edukację jako działanie zanurzone w kulturze, kierujące ku podmiotowości, wyobraźni i przebudzeniu egzystencjalnemu. Książka stanowi intelektualny manifest „edukacji nie-obojętnej” – przekraczającej rutynę dydaktyczną, otwartej na spotkanie, pasję i twórczy niepokój.
Wybrane wnioski:
- Edukacja kulturowa powinna być postrzegana nie jako przekaz treści, lecz jako wydarzenie o charakterze transformacyjnym, inicjujące samodzielne myślenie i uważność.
- Spotkanie z kulturą – rozumianą jako dynamiczne dziedzictwo symboliczne – może prowadzić do przebudzenia i odnowy.
- Rola nauczyciela redefiniowana jest jako „strażnik progu”, „człowiek kultury”, „mistrz przebudzenia” – osoba inspirująca, a nie tylko przekazująca wiedzę.
- Przykłady praktyczne (projekty edukacyjne, filmowe, teatralne, działania animacyjne) pokazują możliwości twórczego wykorzystania kultury w pracy z młodzieżą.
Metodologia:
Publikacja ma charakter eseistyczno-refleksyjny i nie opiera się na jednej spójnej metodologii badawczej. Zawiera artykuły autorów reprezentujących różne dziedziny (pedagogikę, filozofię, literaturoznawstwo, animację kultury), którzy dzielą się doświadczeniem naukowym i praktyką edukacyjną.
