W sytuacji, kiedy sztuka staje się formą edukacji, kurator czy artysta tracą bezpowrotnie swoją hegemoniczną pozycję na rzecz uczestników procesu uczenia się. Czy można dziś mówić o edukacyjnym ukierunkowaniu działań instytucji kultury? W jaki sposób właściwości zwrotu edukacyjnego mogą wpływać na badania naukowe? A może edukowanie staje się raczej modną etykietą niż faktyczną właściwością działań podejmowanych w polu kultury? (ze wstępu prof. Marty Kosińskiej, prof. Agaty Skórzyńskiej, dr Sylwii Szykownej i Jakuba Walczyka).