Do artykułów naukowych należy dołączyć streszczenie w języku polskim (ok. 1200 znaków), bibliografię załącznikową (10-15 pozycji), a także krótką notę informacyjną o autorze – miejsce pracy, stopień naukowy, ewentualnie stanowisko, obszar zainteresowań, ostatnie publikacje, numer identyfikacyjny ORCID, oraz 4–5 słów kluczowych.

Objętość artykułów nie powinna przekraczać 1 arkusza autorskiego (40 tysięcy znaków ze spacjami i przypisami). Recenzje i eseje krytyczne nie mogą przekraczać odpowiednio 9 i 20 tysięcy znaków ze spacjami. Każdy z artykułów winien mieć jasną strukturę (wstęp zawierający tezę artykułu lub wskazujący obszary badawcze, analizę tematu oraz wnioski).

Obowiązujące formatowanie to: czcionka Times New Roman, 12 punktów dla tekstu głównego oraz 10 punktów dla przypisów i dłuższych cytatów, interlinia 1,5 wiersza w tekście głównym. Wyrównanie tekstu głównego i przypisów – do lewej. Redakcja przyjmuje teksty w formatach .doc, .docx, .rtf i .odt. Artykuły przesyłane w formatach zamkniętych lub uniemożliwiających edycję przy pomocy typowego oprogramowania nie będą poddawane ocenie.

Osoby (autorzy, twórcy, redaktorzy itp.) wymieniane w tekście głównym podawane są z pełnym imieniem i nazwiskiem. Gdy artykuł ma więcej niż jednego autora, należy wskazać orientacyjny wkład pracy każdego z nich.

Cytowane w tekście i przypisach fragmenty innych prac, dokumentów bądź edycji źródłowych zapisywane są czcionką prostą w cudzysłowie. Cudzysłowy powinny być polskie (dolny i górny). Tekst cytowany w cytacie powinien być ujęty w tzw. żabki (« »). Dłuższe cytaty (powyżej czterech linii tekstu normalnego) powinny być zapisane czcionką o rozmiarze 10 punktów, z wcięciami z obu stron (odpowiednio 2 i 1 centymetr), kursywą, bez cudzysłowów.

W tekście i przypisach tytuły książek, artykułów, utworów literackich, filmów oraz dzieł artystycznych zapisywane są czcionką pochyłą (kursywą).

Tytuły gazet i czasopism zapisywane są czcionką prostą w cudzysłowie.

Zwroty w języku obcym – łacińskie, angielskie itp. – należy zapisywać kursywą.

Fragmenty, które chce się wyróżnić, muszą być zapisane czcionką rozstrzeloną (nie pogrubioną ani nie kursywą).

Śródtytuły nie są numerowane, ale wyróżniane przez pogrubienie. Numerowane są śródtytuły drugiego stopnia.

Ani w tekście, ani w przypisach nie stosuje się skrótów, oprócz itd. Używa się więc zapisów: rok, wiek, na przykład, między innymi.

Daty w tekście i przypisach zapisywane są w pełnym brzmieniu, np. 4 grudnia 1610 roku. Nie używa się cyfr dla określeń typu lata trzydzieste, ani w przypadku numeracji wojen lokalnych i światowych (druga wojna światowa).

Uzupełnienia cytatu zaznaczane są w nawiasie kwadratowym z podaniem inicjałów autora uzupełnienia, np. [autor miał na myśli… – przyp. O.B.].

Do artykułu można dołączyć zdjęcia omawiane w artykule. Zostaną one wydrukowane jako czarno-białe. Warunkiem ich publikacji jest ustalony przez autora artykułu stan prawny zdjęć oraz rozdzielczość minimum 300 dpi.

Tytuły prac cytowanych po raz pierwszy podawane są w przypisie w pełnym brzmieniu (jw.). Przy ponownym cytowaniu pracy danego autora używany jest zapis skrócony: M. Bachtin, Twórczość Franciszka Rabelais’ego, dz. cyt., s. 15. Gdy cytowane jest dzieło z poprzedniego przypisu, stosowany jest skrót „Tamże”: Tamże, s. 55. Jeśli bezpośrednio po dziele danego autora cytowane jest jego kolejne dzieło, zamiast nazwiska autora wystarczy zapis „Tenże”. Identyczne zasady powtórnego cytowania stosowane są przy artykułach z czasopism, prac zbiorowych, w wydawnictwach źródłowych.

Tytuły częściej cytowanych edycji źródłowych, ewentualnie czasopism i wydawnictw zbiorowych, a także nazwy instytucji, takich jak archiwa czy biblioteki, po raz pierwszy zapisywane są w pełnym brzmieniu, dalej funkcjonując już tylko jako skrót, np. Archiwum Państwowe w Toruniu (dalej cyt. APT).

W przypadku cytowania publikacji obcojęzycznych tytuł i miejsce wydania podawane są w języku publikacji. Tytuły artykułów i rozdziałów pisane są małymi literami, a tytuły książek – wielkimi.

W wypadku pracy zbiorowej podawane są: tytuł dzieła, inicjał imienia i nazwiska redaktorów, miejsce i rok wydania: Amerykańska antropologia postmodernistyczna, red. M. Buchowski, Instytut Kultury, Warszawa 1999, s. 170.

W wypadku pracy będącej częścią większej całości zapis wygląda następująco: W. Welsch, Transkulturowość. Nowa koncepcja kultury, [w:] Filozoficzne konteksty rozumu transwersalnego. Wokół koncepcji Wolfganga Welscha, red. R. Kubicki, Fundacja Humaniora, Poznań 1998, s. 204.

W wypadku artykułu w czasopiśmie zapis wygląda tak: W. Mikuła-Gawędzka, Lekcja profesora Livio Vacchiniego, „Architektura Murator” 12(51)/1998, s. 31–35.

W przypadku linku do strony internetowej na końcu w nawiasie półokrągłym wpisywana jest data dostępu, nazwa miesiąca zapisywana jest słownie: (26 grudnia 2017).

Poszczególne elementy przypisu oddzielane są od siebie przecinkami, na końcu stawiana jest kropka.

W przypadku książek podajemy z imienia i nazwiska wszystkich autorów, oddzielając ich przecinkami, z tym że w przypadku pierwszego autora nazwisko poprzedza imię i jest od niego oddzielone przecinkiem. Po kropce następuje tytuł pisany kursywą. Później, również po kropce, podajemy imię i nazwisko tłumacza poprzedzone skrótem „Tłum”. Na końcu, znowu po kropce, wpisujemy miejsce wydania i po dwukropku nazwę wydawnictwa, a potem po przecinku rok wydania. Jeśli mamy do czynienia z redaktorami, a nie z autorami pracy, zapis bibliograficzny sporządzamy analogicznie jak w przypadku autorów, tylko po nazwiskach dopisujemy skrót „red.”. Przykład: Bachtin, Michaił. Twórczość Franciszka Rabelais’go. Tłum. Anna Goreń, Andrzej Goreń. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1975; Jasińska-Kania, Aleksandra, Lech M. Nijakowski, Jerzy Szacki, Marek Ziółkowski, red., Współczesne teorie socjologiczne. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 2006.

W sytuacji gdy mamy do czynienia z rozdziałem większej publikacji podajemy autora rozdziału, pamiętając, że nazwisko poprzedza imię i jest od niego oddzielone przecinkiem. Po kropce następuje tytuł rozdziału pisany czcionka prostą i ujęty w cudzysłów. Następnie po skrócie „W:” podajemy kursywą tytuł całej książki. Z kolei po skrócie „red.” wpisujemy autorów całej publikacji, podając ich imiona i nazwiska. Po kropce dodajemy jak wyżej: miejsce wydania, dwukropek, nazwę wydawnictwa, przecinek, rok wydania. Przykład: Welsch, Wolfgang. „Transkulturowość. Nowa koncepcja kultury”. W: Filozoficzne konteksty rozumu transwersalnego. Wokół koncepcji Wolfganga Welscha, red. Roman Kubicki. Poznań: Fundacja Humaniora, 1998.

W przypadku artykułów w czasopismach podajemy imiona i nazwiska wszystkich autorów oddzielone przecinkami, z tym że w przypadku pierwszego autora nazwisko poprzedza imię i jest od niego oddzielone przecinkiem. Po kropce następuje tytuł pisany prostą czcionką, w cudzysłowie. Następnie, także po kropce, wpisujemy tytuł czasopisma kursywą, a po nim numer tomu, numeru i rok (w nawiasie). Przykład: Abassy, Małgorzata. „Kulturoznawstwo jako myśl porządkująca doświadczanie kultury”. Relacje Międzykulturowe/Intercultural Relations 3, 1 (2018).

W bibliografii nie wpisujemy stron ani dat dostępu.