Zanim teksty trafią do recenzji ich oceny dokonuje zespół redakcyjny. Brane są pod uwagę takie kryteria jak: zgodność z tematyką pisma, dojrzałość aparatu badawczego oraz zawartość merytoryczna. O wyniku każdego z etapów prac informowani są sami zainteresowani – w momencie przejścia tekstu przez ocenę redakcyjną autor otrzymuje informację o decyzji i, o ile się takie pojawią, sugerowanych poprawkach. Po zaakceptowaniu artykułu przez redakcję (i po naniesieniu poprawek) tekst przechodzi kontrolę antyplagiatową (redakcja współpracuje z portalem plagiat.pl).

Arkusz recenzencki składa się z pól wyboru, dzięki którym recenzenci mogą jednoznacznie ocenić, czy tekst nadaje się do druku w tej formie, wymaga drobnych zmian lub też jego kształt uniemożliwia jego publikację w piśmie naukowym. Arkusz pozwala recenzentom również na ocenienie innowacyjności myśli, warsztatu badawczego i innych istotnych kwestii, w mniejszym lub większym stopniu decydujących o ostatecznej ocenie. Poza częścią zamkniętą arkusze zawierają część pisemną, w której recenzenci mogą opisać mocne i słabe strony tekstu, zawrzeć sugestie oraz dookreślić ocenę zawartą we wcześniejszych polach.

O dopuszczeniu do druku decyduje ocena dwóch recenzentów. Jeśli jednak recenzje są sporne (jedna jednoznacznie negatywna, a druga – jednoznacznie pozytywna), artykuł przesyłany jest do konsultacji trzeciemu recenzentowi, który, podobnie jak poprzednicy, nie zna tożsamości autora tekstu; nie zna też treści poprzednich recenzji, jednak informowany jest o spornych ocenach tekstu. W takiej sytuacji o dopuszczeniu do druku decyduje trzecia, rozstrzygająca recenzja.

Recenzenci artykułów publikowanych w danym roku zostaną podani w pierwszym numerze kolejnego roku.