Wykorzystując ontologiczną refleksję Marina Heideggera z Bycia i czasu, autor przedstawia ontologię rzeczywistości wirtualnej (VR). Sprzeciwia się tezie Baudillarda o zanikaniu realności w wyniku oddziaływania VR. Zdaniem Jose’a de Mul jest to raczej ujawnianie się realności innego typu. W ramach tej realności nowego rodzaju rozdzielone od czasów kultury greckiej sztuka i technologia mają szanse zjednoczyć się ponownie.

René Berger porównuje telewizję do kultu Bogiń Matek w społeczeństwach prehistorycznych. Struktura mitów znajduje jego zdaniem swój odpowiednik w strukturze telewizyjnej, która przejawia się w zrytualizowanych formach (np. reportaże, filmy, dzienniki, seriale) będących emanacjami Mocy medialno-mitologicznej. Autor zgadza się z hipotezą, że narodziła się „techniczna wyobraźnia”, która tworzy własne „techno-mity”.

Piotr Winskowski opisuje projekty muzealne z II poł. XX w., m. in. Info-Box znajdujące się w Berlinie, zaprojektowane przez Tilla Schneidera i Michaela Schumachera i  Deutches Postmuseum znajdujące się we Frankfurcie nad Menem. Poprzez nowoczesne muzea zaciera się zdaniem autora artykułu granica pomiędzy sztuką, a rzeczywistością.