„Pytanie o modę nie jest modne wśród intelektualistów” – pisał Gilles Lipovetsky w wydanej prawie dwadzieścia lat temu książce The Empire of Fashion. Dressing Modern Democracy. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, w kulturoznawstwie i naukach społecznych daje się obecnie zauważyć wzmożone zainteresowanie modą i ubiorem. Świadczyć może o tym stale rosnąca liczba publikacji akademickich, a także nowych tytułów czasopism naukowych poświęconych temu zagadnieniu. Zmieniło się i to, że obecna refleksja rozwija się na przecięciu bardzo różnych dyscyplin, przede wszystkim socjologii i antropologii, ale również kultury wizualnej, historii idei czy teorii gender, uzupełniając tym samym dotychczasowe badania prowadzone z perspektywy historycznej czy kostiumologicznej. Wraz z rozwojem kulturowych studiów nad modą (z ang. fashion studies) temat ubioru nie tylko zaczął być traktowany wieloaspektowo, ale też doczekał się w takim właśnie ujęciu akademickiej legitymizacji. Można sądzić, że ta zmiana spojrzenia związana jest ze wzrastającym znaczeniem mody w demokratycznych społeczeństwach, a także z dynamiką rynków kapitalistycznych, napędzanych przez zmienne, coraz mniej czytelne i często sprzeczne ze sobą trendy. Dobrym przykładem oddającym te przemiany jest hipster jako postać, którą określa przede wszystkim sposób uczestnictwa w modzie oraz stosunek do mody. Jak pisze Artur Szarecki w zamieszczonym w tym numerze tekście Antynomie późnego kapitalizmu, pojawienie się tej figury w społeczeństwach zachodnich stanowi wyzwanie dla samego rozumienia nowoczesności i modernizmu oraz „opozycji takich, jak konformizm i indywidualizm, publiczne i prywatne, sztuczność i autentyczność” (ze wstępu Justyny Jaworskiej i Agaty Zborowskiej).