Proponowana w tym numerze „Kultury Współczesnej” droga dochodzenia do kryteriów wartościowania sztuki opiera się na prostym spostrzeżeniu, że dobra kulturowe tworzone są zawsze przez kogoś i dla kogoś, zaś praktyki kulturowe wokół nich zawiązane to nie tylko i wyłącznie recepcja i interpretacja przekazu stworzonego przez artystę, ale złożony proces nawiązywania relacji społecznych, produkcja więzi i tworzenie reguł torujących nasze działania. Aby ustalać interesujące nas kryteria, musimy więc najpierw sprawdzić, co ze sztuką, produkcją artystyczną i jej efektami robią jednostki tworzące demokratyczną wspólnotę (ze wstępu Anny Zeidler-Janiszewskiej i Marka Krajewskiego).