Opis: Autorzy raportu sprawdzili, ile doniesień o festiwalach muzycznych ukazało się w polskiej prasie, serwisach internetowych oraz stacjach radiowych i telewizyjnych między 1 czerwca a 15 sierpnia 2016 roku. Uwzględnili zarówno zdawkowe wzmianki, jak i dłuższe artykuły, a same dane przedstawili między innymi w podziale na typy mediów i poszczególne miesiące. Podane w pliku informacje dotyczą dziewięciu imprez organizowanych w różnych częściach kraju. Zgodnie z zaprezentowanymi wyliczeniami dwa zdecydowanie najważniejsze wydarzenia to Przystanek Woostock (najwięcej informacji w mediach) i Open’er Festival (najwyższa łączna wartość reklamowa publikacji).

Udostępniony dokument jest krótki, lecz treściwy – składa się przede wszystkim z wykresów i tabel. Niestety zastosowanej metodologii nie opisano szczegółowo; stanowi to istotną słabość opracowania i sprawia, że musimy uwierzyć autorom na słowo. Jeżeli jednak zaufamy ich kompetencji i rzetelności, to za atut badania możemy uznać jego skalę. Zgodnie z deklaracją z pierwszych stron raportu wzięto pod uwagę „1100 tytułów prasowych, 5 mln polskojęzycznych portali internetowych oraz 100 stacji radiowych i telewizyjnych”, chociaż liczba pięciu milionów jest dość enigmatyczna: czy mamy rozumieć, że przebadano dużą część całego polskiego internetu? Bardziej jednoznaczne wydają się otrzymane od urzędów miejskich (lub wskazanych przez nie instytucji) informacje o wielkości dofinansowania festiwali z budżetów poszczególnych miast.

Raport nie zawiera osobnej sekcji poświęconej rekomendacjom. Można wydobyć pewne zalecenia z rozpoczynających plik komentarzy dwojga specjalistów, ale nie są one szczególnie wyszukane – mogłyby zostać sformułowane również bez prowadzenia badań nad big data. Ponadto wypowiedzi te wpisują się w dyskurs przychylny względem dużych imprez, nie biorąc pod uwagę problemu festiwalizacji kultury. W raporcie przeczytamy, że wartość reklam Open’eru wyniosła 41 mln zł (wobec 4 mln zł wydanych przez miasto), ale nie dowiemy się, czy przeznaczenie poważnych środków na wsparcie tego wydarzenia mogło wpłynąć negatywnie na możliwość dofinansowania innych inicjatyw miejskich: bardziej regularnych, za to mniej widowiskowych.

W ogólnym rachunku dokument może być pożytecznym źródłem danych dla osób zainteresowanych badaniem, organizacją i promocją festiwali kulturalnych. Jest jednak zbyt skrótowy i za mało zdystansowany wobec opisywanego zjawiska, aby można było mu przyznać wysoką ocenę.

Stanisław Krawczyk

Zasięg: Polska

Język: polski

Słowa kluczowe: festiwal, marketing w kulturze, obecność medialna, media, prasa, telewizja, radio