Opis: Fundacja Bęc Zmiana przeprowadziła rozmowę z Tomaszem Szlendakiem i Krzysztofem Olechnickim - członkami zespołu pracującego nad publikacją zatytułowaną „Raport o raportach. Wielowymiarowa i wielofunkcyjna ocena trafności, recepcji i użyteczności raportów o stanie kultury”. Autorzy zauważyli, że istnieje wiele rozsianych różnego rodzaju analiz na temat kultury. Nie zostały one jednak jak dotąd zebrane. W związku z tym publikacja przedstawia wstępne wnioski z metaanalizy polskich raportów dotyczących kultury opublikowanych po 2004 roku. Badacze prezentują także swoją subiektywną listę 10 najlepszych polskich raportów oraz analizują opinie pracowników polskich instytucji kultury na temat użyteczności raportów.

Zasięg: Polska

Język: polski

Słowa kluczowe: raport, badania, pracownicy instytucji kultury, instytucje kultury, użyteczność, wykorzystanie

Link: https://issuu.com/beczmiana/docs/raport_o_raportach_notes100/1?e=2604044/13737265

O RAPORCIE Z EWĄ MAJDECKĄ, SOCJOLOŻKĄ I ANIMATORKĄ KULTURY, ROZMAWIAŁ STANISŁAW KRAWCZYK

Stanisław Krawczyk: Czym jest opracowanie, o którym rozmawiamy?

Ewa Majdecka: Ukazało się ono najpierw w „Notesie na 6 tygodni”, czyli czasopiśmie Fundacji Bęc Zmiana. Co prawda odbiorcami pisma są głównie działacze kultury i pracownicy kultury (a niektórzy z nich sami prowadzą badania), ale zasadniczo nie publikuje się w nim raportów badawczych. Również to opracowanie jest nie tyle raportem, ile raczej zapowiedzią raportu, którego jeszcze nie udostępniono. Na tle typowych raportów z badań dokument wyróżnia się też jakością szaty graficznej.

Zwróćmy także uwagę na rodzaje i różnorodność treści. Oprócz fragmentów przedstawiających niektóre wyniki badań znajdziemy tutaj dwa ciekawe wywiady. W pierwszej z tych rozmów autorzy pełnego raportu, Tomasz Szlendak i Krzysztof Olechowski, opowiadają nie tylko o uzyskanych rezultatach, lecz także o tym, jak się tworzy raporty badawcze poświęcone kulturze. W drugim wywiadzie Tomasz Kukołowicz opisuje funkcje, które pełnią działania jego zespołu w Narodowym Centrum Kultury.

Sama również piszę raporty, czekam więc na pełny tekst, w którym znajdą się między innymi wspomniane przez autorów rekomendacje dla osób tworzących takie dokumenty. Jest jednak rzeczą zrozumiałą, że tutaj na tego rodzaju zalecenia nie ma miejsca. Chodzi raczej o rozpoczęcie dyskusji, która później będzie kontynuowana – zapowiedź pełnego raportu pojawia się z dużym wyprzedzeniem i ten model publikacji jest godny pochwały.

W opracowaniu znajduje się też Subiektywny przegląd najlepszych raportów o polskiej kulturze.

Tak, nie jest to jeszcze narzędzie do tworzenia własnych raportów, ale już można się dowiedzieć o szeregu rozwiązań, które autorzy uważają za wartościowe. Szkoda jedynie, że nie wszystkie linki działają.

A czy całość ma jakieś słabsze strony?

Na początku autorzy piszą o ewaluacji – odniosłam przy tym wrażenie, że dokument ma bardzo szeroki zakres tematyczny i dotyczy na przykład programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Edukacja Kulturalna”, w którym również trzeba napisać raport ewaluacyjny. Dopiero po jakimś czasie zorientowałam się, że chodzi wyłącznie o raporty badawcze, objęte programem ministerialnym „Obserwatorium Kultury”. Ale to mało istotny problem w bardzo dobrym opracowaniu.