Opis: Raport opiera się na badaniach prowadzonych pod koniec 2015 roku w obrębie szerszego projektu „DNA Miasta”, a jego głównym celem jest zdiagnozowanie stanu polityki kulturalnej w Katowicach. W badaniach przeanalizowano istniejące już dokumenty i raporty (w szczególności Strategię Rozwoju Kultury Katowice 2020+), przeprowadzono 50 indywidualnych wywiadów z przedstawicielami miejskich środowisk kulturalnych, zgromadzono 39 zestawów odpowiedzi w uzupełniającej ankiecie internetowej, stworzono mapę działań oddolnych i lokalnych miejsc kultury oraz zorganizowano specjalne spotkanie warsztatowe. Osobną część dokumentu poświęcono analizie finansowej, niemniej raport ma w większości charakter jakościowy.

Już na początku autorzy wyjaśniają, dlaczego zajmowanie się katowicką kulturą jest teraz szczególnie ważne (chodzi między innymi o dobre wykorzystanie energii wyzwolonej przez „efekt ESK”, czyli przez proces ubiegania się o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury). Następnie proponują bardzo konkretne rekomendacje i wnioski – przedstawione najpierw w formie skróconej, a następnie stopniowo rozwijane – w których zalecają przede wszystkim opracowanie wizji rozwoju kultury w Katowicach na najbliższe piętnaście lat, włączenie mieszkańców w proces jej powstawania, a także wspieranie działań prowadzonych poza centrum miasta.

Pewne wątpliwości budzi jedynie sposób relacjonowania wyników badań. W rozdziale Diagnoza – analiza opinii autorzy dość często odwołują się do opinii „dużej części” lub „większości” respondentów, ilustrując narrację cytatami, którym nie towarzyszą dane pomagające określić perspektywę osoby mówiącej (na przykład wiadomości o płci, wieku, zawodzie, wykształceniu). Przy takim sposobie pisania umknąć mogły informacje o zróżnicowaniu opinii wśród uczestników badań, a także o przyczynach tego zróżnicowania. Zagadnienia te podjęto w sposób systematyczny w rozdziale Problemy i wyzwania, co zasługuje na odnotowanie; gdyby przynajmniej w pewnym stopniu uwzględniono je również w poprzedniej części, merytoryczna jakość raportu byłaby jeszcze wyższa.

Pochwalić trzeba szatę graficzną dokumentu, w której wykorzystano zdjęcia, zróżnicowaną kolorystykę i rozmaite rozwiązania typograficzne (choć w głównym tekście chyba warto byłoby częściej sięgać po wytłuszczenia). Miłym akcentem jest też wykorzystanie kroju pisma Pischinger, który powstał w ramach projektu Typograficzny research Katowic i który nawiązuje do historii oraz ikonografii tego miasta. Jednak najważniejsze zalety raportu to rozbudowana metodologia, przedstawienie szeregu treściwych wniosków i rekomendacji (konstruktywnych, ale też przestrzegających przed pułapkami) oraz niezwykle przejrzysta kompozycja. Zastrzeżenia do sposobu relacjonowania wyników nie są poważne, należy więc uznać ten dokument za istotne i cenne opracowanie.

Stanisław Krawczyk

Zasięg: Katowice

Język: polski

Słowa kluczowe: polityka kulturalna, Katowice, finansowanie kultury, rozwój kultury, zarządzanie w kulturze