Opis: Pełny raport z pionierskiego badania dotyczącego czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży. Niezwykle istotny z punktu widzenia polityki kulturalnej. Autorka opisuje, co czyta młodzież, dlaczego i skąd bierze książki. Wnioski oparte są na wywiadach pogłębionych oraz badaniu ankietowym przeprowadzonym z 2053 uczniami klas szóstych szkoły podstawowej oraz 2197 uczniami trzecich klas gimnazjum (przy bardzo wysokim response rate przekraczającym 80%). W aneksie znajdziemy także informacje na temat sposobu spędzania czasu wolnego przez 12- i 15-latków.

Zasięg: Polska

Język: polski

Słowa kluczowe: Polska, dzieci, młodzież, czytelnictwo, uczestnictwo w kulturze, polityka kulturalna

O RAPORCIE Z TOMASZEM KUKOŁOWICZEM, SOCJOLOGIEM, SPECJALISTĄ DS. BADAŃ NARODOWEGO CENTRUM KULTURY, ROZMAWIAŁ STANISŁAW KRAWCZYK

Stanisław Krawczyk: Co w tym raporcie było dla Pana szczególnie interesujące?

Tomasz Kukołowicz: Badania czytelnictwa są bardzo intensywnie prowadzone w Polsce, to jedno z najważniejszych zagadnień dla polityki kulturalnej państwa. Sprzyja to też stosowaniu ciekawych koncepcji metodologicznych.

Dla mnie publikacja Zofii Zasackiej jest jednym z najsolidniejszych raportów dotyczących kultury, jakie ukazały się w ostatnich latach. Obejmuje zarówno część ilościową, sondażową, przeprowadzoną w sposób wiarygodny i rzetelny, jak i część jakościową: wywiady pogłębione. Te części dobrze się nawzajem uzupełniają, tworzą spójną całość. Jest to dla mnie wzorcowe, kompletne badanie z obszaru kultury.

Jeszcze jedną zaletą tego dokumentu jest to, że w istotny sposób rozszerza naszą wiedzę. Były wcześniej publikacje poświęcone zagadnieniom szczegółowym czy też badania prowadzone na próbach niereprezentatywnych, ale to pierwszy znany mi raport dający pełny obraz czytelnictwa dzieci i młodzieży – opisujący to zjawisko szczegółowo, obszernie i w sposób wiarygodny. A więc zarówno pod względem metodologicznym, jak i poznawczym jest to dobra robota.

Komu raport może się przydać najbardziej?

Koniecznie powinni sięgnąć do niego wszyscy, którzy zajmują się kształtowaniem polityki kulturalnej w obszarze czytelnictwa dzieci i młodzieży. Oprócz ludzi kultury raportem mogą zainteresować się nauczyciele i bibliotekarze (zwłaszcza dyrektorzy bibliotek, czy to tych dla dzieci i młodzieży, czy też tych, w których dzieci i młodzież stanowią część czytelników). Dodatkowo jest to dokument ciekawy dla badaczy ze względu na sposób realizacji badań.

Raport będzie też intrygujący dla wszystkich osób zainteresowanych funkcjonowaniem kultury w Polsce, ponieważ bardzo istotnym wątkiem jest tu sprawa dziedziczenia kapitału kulturowego w obrębie rodzin. Dokument opisuje, jak sposób uczestnictwa w kulturze rodziców wpływa na to, jak w kulturze uczestniczą dzieci. Poza tymi mechanizmami bardzo ciekawe jest też połączenie charakterystyki uczestnictwa w kulturze z opisem kwestii rozwojowych (czyli tego, jak zainteresowania i sposoby spędzania czasu zmieniają się wraz z wiekiem).