Muzyka coraz silniej wnika do różnych dziedzin życia społecznego: polityki, religii, konsumpcji... Z drugiej strony kultura i jej kondycja znajdują odzwierciedlenie w praktykach muzycznych. Muzyka odgrywa też ważną rolę w procesach konstruowania tożsamości, stąd jej ogromne znaczenie dla subkultur. Tymczasem koncentracja na obrazowym wymiarze życia społecznego, określana mianem wzorokocentryzmu, spycha sferę dźwiękową na dalszy plan. Istnieje więc potrzeba zwrócenia większej uwagi na kulturę słuchania i audialność. W tym bowiem, co słyszymy i jak słyszymy, mo­żemy dostrzec i rozpoznać kondycję współczesnej kultury. Wydaje się, że w naukach o kulturze potrzeba zwrotu audialnego na podobieństwo innych, wcześniej zaistniałych w humanistyce zwrotów – pamięciowego, ikonograficz­nego czy per formatywnego (ze wstępu dr hab. Magdaleny Szpunar i dr Magdaleny Parus).