Ta dziwacznie pogięta perspektywa, z której dziewczyny piszą piosenki – nie mogę przestać się jej przyglądać – odsłania świat w taki sposób, jakiego nie znałam. Dziś kolejna notatka z „Dziennika animatorki”, Lena Rogowska pisze o tym, że piosenka jest jak list, którego nawet w butelce nie można czasem wysłać.