Pamiętam, że jakiś czas temu, czytałam, chyba w „New York Times” lub „New York Review of Books”, artykuł o zastosowaniu narzędzi badań ilościowych w humanistyce – badanie częstości i frekwencji pewnych słów w wiktoriańskiej literaturze. Warunkiem badania było to, aby teksty były zdigitalizowane oraz żeby badacz miał swobodny dostęp do narzędzi Google’a.  Badaczka z jednej z amerykańskich bodaj uczelni opowiadał, jak przy użyciu tych właśnie metod odkryła niesamowitą wręcz obecność słów „parabaza” i „katalepsa” w gazetach codziennych wiktoriańskiej Anglii.  Założyła w związku z tym, że musiał nastąpić jakiś renesans klasycznych form w poezji. Przeżyła spore zaskoczenie, gdy okazało się, że były to imiona koni wyścigowych odnoszących ówcześnie wielki sukcesy.