Tematykę ekonomiki kultury zapoczątkowały prowadzone zarówno w Europie (głównie Niemcy i Wielka Brytania), jak i w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w latach 60. XX wieku debaty poświęcone przede wszystkim problemowi finansowania kultury ze środków publicznych w warunkach gospodarki rynkowej. Jeszcze zanim w Polsce rozpoczęto transformację gospodarki centralnie planowanej w rynkową, na początku lat 80., pojawiły się pierwsze analizy dotyczące kosztów i efektów działalności w obszarze kultury. W nieistniejącym już Instytucie Kultury w Warszawie przez kilkanaście lat działał Zakład Ekonomiki Kultury, gdzie prowadzono systematyczne badania w tej dziedzinie. Dysponujemy zatem już pewnym dorobkiem naukowym i edukacyjnym w zakresie ekonomiki kultury. Tym bardziej, że w ostatnich latach widzimy wzrost zainteresowania Ekonomiką Kultury w Polsce. Dzięki Narodowemu Centrum Kultury ukazały się przekłady prac czołowych światowych ekonomistów kultury Davida Throsbiego i Ruth Towse, wreszcie w 2012 r. pojawiła się pierwsza polska monografia poświęcona Ekonomice kultury autorstwa Doroty Ilczuk.

Aktualne wyzwania kultury światowej, a także specyfika warunkowań politycznych, gospodarczych i administracyjnych Polski tworzą nowy kontekst dla ekonomiki kultury. Zmieniło się bowiem podejście do kultury, która nie jest już wyłącznie traktowana jako oddalona od gospodarki, wymagająca wsparcia dziedzina. Rachunku kosztów i efektów nie prowadzi się wyłącznie po to, aby odpowiednio określić wysokość udzielanego kulturze wsparcia. Kultura stanowi nowy obszar do inwestowania, tworzenia miejsc pracy; dziedzinę od której można nauczyć się elastyczności działania, innowacyjności, umiejętności przetrwania w różnych, nie zawsze korzystnych, warunkach. Dominujące staje się podkreślanie nie tylko kulturowego, ale ekonomicznego i społecznego znaczenia obszaru nazywanego sektorem kreatywnym, obejmującego sektor kultury wytwarzający niereprodukowalne dobra i usługi (tzw. nieprzemysłowy), sektor przemysłów kultury wytwarzających dobra i usługi kulturalne na skalę masową (np.: książki, filmy, nagrania muzyczne), oraz przemysły kreatywne, w których kultura staje się „kreatywnym" wkładem w produkcję dóbr zaliczanych do gałęzi niezwiązanych bezpośrednio z kulturą.

W tym miejscu ujawnia się duże zapotrzebowanie na podpowiedź ekonomiki kultury, o której wiedza jest choć intrygująca to dalej zbyt powierzchowna. Najbardziej istotne jest rozpowszechnienie świadomości, że ekonomiczne uwarunkowania kultury mają swoją specyfikę. Bez uznania tego faktu, nawet najznamienitsi ekonomiści nie będą mogli skutecznie poszukiwać rozwiązań odpowiednich dla prowadzenia działalności kulturalnej. Dlatego też, celem konferencji jest przedstawienie ekonomiki kultury jako dziedziny badawczej a także określenie nowych jej wyzwań i możliwości wykorzystania jej osiągnięć w różnorodnych obszarach zarówno przez przedstawicieli administracji publicznej, jak i tzw. operatorów działających w obszarze kultury i jej przemysłów, artystów, etc. Wśród zaproszonych na Seminarium wykładowców znajdą się specjaliści zarządzania kulturą i kulturoznawstwa z takich ośrodków naukowych jak Szkoła Główna Handlowa, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej i Uniwersytet Jagielloński. Konferencja jest adresowania zarówno do praktyków, jak i teoretyków zajmujących się ekonomicznymi aspektami kultury, do studentów kulturoznawstwa, zarządzania i ekonomii, a także do młodych badaczy tych dziedzin. Wśród praktyków możemy wymienić co najmniej 4 grupy odbiorców:

• administracja samorządowa, jako podmioty prowadzące politykę kulturalną,
• artyści i twórcy indywidualni oraz związki zawodowe przedstawicieli poszczególnych branż,
• pracodawcy publiczni, pozarządowi oraz prywatni z sektora kreatywnego
• publiczne instytucje kultury, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru sztuk widowiskowych (muzyka na żywo, teatr, taniec, opera, festiwale)

W pierwszej sesji tematycznej konferencji będzie mowa na temat zagadnienień występujących w obszarze sztuk widowiskowych. Drugą sesję zdominują tendencje oraz problemy występujące na rynku pracy artystów i twórców w Polsce. Sesję przedpołudniową rozpocznie prof. Dorota Ilczuk wykładem Czy Ekonomika kultury to oksymoron? Następnie przedstawiona zostanie paleta różnorodnych dylematów współczesnej ekonomiki kultury. Rozpoczynając od uwarunkowań kształtowania oferty kulturalnej poprzez dylematy uczciwej konkurencji na rynku kultury po zagadnienie efektywności instytucji kultury w kontekście rozwoju nowych mediów. Popołudniowa sesja konferencji skupiać się będzie wokół zagadnień rynku pracy artystów, które stanowiły przedmiot właśnie ukończonych dwuletnich badań prowadzonych przez Wyższą Szkołę Gospodarki w Bydgoszczy i Fundację Pro Cultura. Sesję rozpocznie prof. Bohdan Jung wykładem Życie i praca w gospodarce kreatywnej. W kontekście wyzwań dla ekonomiki kultury. Konferencję zakończy debata okrągłego stołu, w której wezmą udział wszyscy prelegenci a także przedstawiciele sektora kultury, sektora kreatywnego i dziennikarze.

> SZCZEGÓŁOWY PROGRAM <
> FORUMULARZ REJESTRACYJNY <

Organizator: Opera Leśna w Sopocie

Źródło oraz więcej: http://bart.sopot.pl/imprezy/ekonomika-kultury-nowe-wyzwania-konferencja/