Rock to ważna część kultury. Należy również wspomnieć o istotnym kontekście współczesnej humanistyki – o song studies, będącymi subdyscypliną sound studies, które od jakiegoś czasu próbują się przebić w polskim dyskursie nauki o kulturze. Antropologia rocka to temat, który domaga się badawczego namysłu. Stan badań w Polsce jest jeszcze skromny, natomiast na świecie, szczególnie w krajach anglosaskich, refleksja nad rockiem od wielu lat cieszy się popularnością. W naszym kraju badania te rozpoczęły się w roku 2009 – w Tułowicach koło Opola odbyła się pierwsza ogólnopolska konferencja „Unisono na pomieszane języki”, zorganizowana przez Radosława Marcinkiewicza. Do tej pory odbyło się już jedenaście edycji konferencji, która od trzeciego spotkania nosi nazwę „Unisono w wielogłosie”. Ukazało się też sześć tomów zbierających materiały z tych sesji (2010–2014, 2019). To ważne tomy nie tylko z tego powodu, że są pierwszą w Polsce serią naukowych opracowań o kulturze rocka, ale też dlatego, że artykuły tam zamieszczone zbudowały podwaliny polskiego rock music studies. Kilka lat wcześniej, w roku 2003, została opublikowana praca A po co nam rock? Między duszą a ciałem, pod red. Wojciecha Burszty i Marcina Rychlewskiego, która była pierwszą tego rodzaju monografią wieloautorską podejmującą tę problematykę. A zatem badania nad antropologią rocka w Polsce są młode, liczą niespełna osiemnaście lat. Mowa tu o badaniach prowadzonych przez wielu uczonych w naszym kraju, bowiem dziesięć lat przed ukazaniem się pracy A po co nam rock? wyszła drukiem pionierska rozprawa Wojciecha Siwaka Estetyka rocka (1993). Prawdziwy wysyp prac dotyczących kultury rocka nastąpił w ostatniej dekadzie (2009–2019).

Zapraszamy do nadsyłania gotowych tekstów
(nie dłuższych niż 40 tys. znaków) na adres: kwartalnik@nck.pl.
Każde zgłoszenie zostanie potwierdzone mailem,
w razie braku potwierdzenia prosimy o kontakt pod numerem telefonu: 22 21 00 195.

Wytyczne dotyczące formatowania tekstów i przygotowania przypisów można znaleźć w zakładce Dla autorów.