Celem studium jest zarysowanie panoramy zjawiska tekstu jako dzieła sztuki i usystematyzowanie faktów historyczno-artystycznych na tym polu we współczesnej sztuce polskiej; poszukiwanie odpowiedzi na pytania o siły, motywy i procesy, które wpływały na rozwój najpierw poezji konkretnej, w dalszej kolejności anektowania tekstu w obszary sztuki konceptualnej, po roku 1989 odrodzenie się w nowej formie konkretyzmu, pojawienie się hipertekstu i wreszcie liBeratury; jakie znaczenie wywarły na dynamikę rozwoju zjawiska wpływy zachodnioeuropejskie? W jaki sposób przeniknęły się i wpływały na siebie dyscypliny graniczne – literatura i sztuka? Studium otwiera rozdział, w którym podjęte są poszukiwania punktów wspólnych dla tych dwóch dziedzin, oraz próba ustalenia relacji na płaszczyźnie słowo-obraz.

Studium jest swoistą odpowiedzią na dotychczasowe ujednolicanie przez historię sztuki i literatury wszystkich zjawisk posługujących się tekstem. Z kolei wynikły z tego nieporozumienia brak narzędzi badawczych spowodował, że praca ta stanowi także próbę poszukiwania języka, instrumentów poznawczych oraz interpretacyjnych tego fascynującego zjawiska rozgrywającego się na granicy wielu dziedzin i w różnych częściach globu jednocześnie. Z tego też powodu pośród narzędzi analizy sztuki tekstowej w tym opracowaniu rozmyślnie przeplatają się często sprzeczne ze sobą stanowiska badawcze, np.: badania semiotyczne Peirce’a, językoznawcze de Saussure’a, studia Derridy oraz hermeneutyka Gadamera.

Fragment książki można przeczytać tutaj.