Najpierw była PACZCZEKA – bez ę, ale o tym samym znaczeniu, czyli ‘paszcza, pysk, usta’. Pod wpływem skojarzenia ze SZCZĘKANIEM PASZCZEKA przekształciła się w PASZCZĘKĘ. Jednak słowo PASZCZĘKA brzmiało widocznie nie dość poważnie i groźnie, bo XVII-wieczni poeci przerobili je na znacznie groźniejszą PASZCZĘ, a nawet na PASZCZ, ale ostatnie słowo – pojawiające się tylko w literaturze pięknej – zanikło całkowicie do końca XIX w.