Słowo SZCZENIĘ wcale nie pochodzi od wulgarnego określenia siusiania, tylko od niezachowanej w polszczyźnie, bardzo starej, bo jeszcze prasłowiańskiej, formy: †ščenъ 'młode zwierzę', na której istnienie wskazują staropolski SZCZENIEC (z prasłowniańskiego ščenьcь) o takim samym znaczeniu jak dzisiejsze SZCZENIĘ, polski czasownik SZCZENIĆ SIĘ (czyli 'rodzić szczenięta') i górnołużycki šćenić so (z prasłowiańskiego ščeniti sę). Forma prasłowiańska z kolei wywodzi się od jeszcze starszego, praindoeuropejskiego pnia skeno-, z pierwiastka (s)ken- o ogólnym znaczeniu 'wyrastać, pojawiać się, zaczynać się, wszczynać'. Młodziutkie SZCZENIĘ ma zatem bardzo stary rodowód.