Badanie zrealizowano metodą autobiograficzną, w ramach której przeprowadzono analizę zdjęć oraz telefoniczne wywiady pogłębione. W grupie badawczej znaleźli się wszyscy pracownicy teatralni – od aktorów do pracowników administracyjnych czy gospodarczych.

Celem badania było przestudiowanie znaczenia przedmiotów w teatrze, ich ról oraz relacji, które tworzą z aktorami i innymi przedmiotami. Autorzy przyjrzeli się, jak pozornie użytkowe przedmioty mają zdolność do tworzenia zróżnicowanych symbolicznych znaczeń, rytuałów oraz więzi emocjonalnej z użytkownikami. Wnioski płynące z badania stanowią egzemplifikację działania teorii aktora-sieci Bruno Latour’a, pokazując, jak przedmioty stają się aktywnymi aktorami sieci teatralnej. Zgodnie z wynikami badania, przedmioty pracują w teatrze zarówno jako przedmioty użytkowe, jak i czynni twórcy języka i wyrazu teatralnego. Dają również poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa dzięki stanowieniu porządku przestrzennego. Sami badacze zapraszają do dalszej refleksji i pogłębienia analiz, proponując badania w obszarach takich jak biografia rzeczy w teatrze czy nadawania tożsamości przedmiotom.

Raport dostępny jest na stronie Instytutu Badań Organizacji Kultury: 

https://www.ibok.org.pl/projekty/badania/przedmioty-w-pracy/