Pisanie o lęku stanoi już pewną formę terapetyczną. Na samym starcie uświadamiamy sobie jednak, że nadzieja na całkowite uleczenie lęku nie może zostać spełniona. Pismo nie jest w stanie leku oswoić, gdyż doświadczenie strachu, trwogi, niepokoju stale towarzyszy człowiekowi. Powtarzamy to doświadczenie tak jak powtarzamy pismo, które próbuje lęku dotknąć. Humianista jest dziwnym przypadkiem człowieka, który lęk przepracowuje, nazywa, znajduje dla niego kontekst, mierzy i hierarchizuje, lecz jego wysiłek nie minimalizuje siły rażenia, jaką dysponuje lęk w naszym życiu.

Prezentowany tom Lęki to próba ponownego zmierzenia się z doświadczeniem lęku, ale z uwzględnieniem współczesnego horyzontu kultury. Ważne jest tu wydobycie napięcia miedzy filozoficznie rozumianym lękiem a jego rozmaitymi realizacjami kulturowymi.

- ze wstępu Aleksandry Kunce.