Od wieków istnieje problem z zaklasyfikowaniem tańca. Z jednej strony dostrzegamy naturalną skłonność człowieka do podrygiwania w takt muzyki, z drugiej – uznajemy taniec za kulturowy wytwór człowieka. (…) Ze względu na swoją ambiwalentną naturę, zwłaszcza w starożytności, taniec stanowił inspirację dla filozofów, by potem, prawdopodobnie za sprawą związków z grzesznym ciałem, zostać zapomnianym na wiele wieków.

Obecnie taniec staje się przedmiotem ożywionej refleksji etnografów, socjologów, kulturoznawców, estetyków, filozofów itd., którzy dostrzegają w nim ogromny potencjał badawczy. (…) Atrakcyjność tańca widać na poziomie dyskursu teoretycznego, ponieważ teoretycy tej dziedziny sztuki coraz częściej rozważają aktualnie nośne, modne zagadnienia, takie jak problematyka jaźni, ciała, płci kulturowej, niedualistycznej podmiotowości, przestrzeni miejskiej, polityki władzy, globalizacji... Podążanie za refleksją na temat tańca pozwala więc lepiej zrozumieć dokonujące się w kulturze zwroty (semantyczny, performatywny, genderowy, somatyczny…).

Ze wstępu Lilianny Bieszczad

Szczegółowy spis artykułów dostępny na stronie:

kulturawspolczesna.pl/archiwum/2011/3-69

Uwaga! Pakiet 10 wybranych przez czytelnika numerów archiwalnych (nr 1/2003 - nr 4/2011) od teraz w cenie 30 zł!