Projekt "Etnografia/animacja/sztuka. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego" jest wyjątkowym w skali polskiej wieloletnim przedsięwzięciem badawczo-animacyjnym. Jego celem jest popularyzacja nowej perspektywy badania uczestnictwa w kulturze oraz nowego sposobu działania w kulturze w środowisku wiejskim. Projekt od 2012 roku jest realizowany przez Stowarzyszenie "Katedra Kultury" oraz Narodowe Cnetrum Kultury. Partnerem projektu jest Polski Instytut Antropologiczny, patronami Instytut Kultury Polskiej oraz Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego.

Projekt jest realizowany przez doświadczone grono etnografów, artystów oraz animatorów kultury. Większość z nich to członkowie Stowarzyszenia "Katedra Kultury", absolwenci kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej UW oraz absolwenci Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej. Kierownikiem merytorycznym projektu jest dr Tomasz Rakowski.

Cele projektu:

1. Przygotowanie nowej perspektywy badania uczestnictwa w kulturze oraz nowego sposobu działania w kulturze w środowisku wiejskim. Rozpoznania i doświadczenia z realizacji tego projektu mają przede wszystkim pozwolić uchwycić oddolny sposób inicjowania i aranżowania działań kulturalno-rozwojowych.
2. Inicjowanie i aranżowanie wydarzeń kulturalnych na wsi. Zadanie to należy w tej perspektywie zarówno do animatorów kultury, przyjeżdżających artystów, jak i do mieszkańców i różnego typu liderów społeczności wiejskich. Rozgrywające się wydarzenia kulturalne są więc tutaj ramą dla wszystkich aktywności twórczych inicjowanych zarówno ze strony animatorów/ artystów jak i ze strony ludzi ze środowiska lokalnego. Jak sądzimy umożliwi to przeciwstawienie się obecnym w wielu programach kulturalnych modelom i stereotypom lokalnych środowisk peryferyjnych jako niezdolnych do działania i twórczej zmiany społeczno-kulturowej. Jednocześnie chcemy zainicjować budowę takich założeń działania w kulturze i rozwoju poprzez kulturę, które już na wstępie widziałyby te społeczności jako posiadające zdolność do wytwarzania własnej, spontanicznej i oddolnej aktywności twórczej/kreatywności kulturowej.
3. Uznanie z jednej strony roli animatorów, etnografów i przybywających z zewnątrz artystów, a z drugiej strony szczególnej roli wszystkich członków społeczności lokalnej, a szczególnie tych którzy pełnią rolę nieformalnych i często pozainstytucjonalnych inspiratorów (w możliwie najszerszym sensie) miejscowej aktywności społecznej i kulturalnej. Chcemy w ten sposób zainicjować na nowo dyskusję na temat kulturotwórczego potencjału wiejskich środowisk peryferyjnych oraz roli animatora kultury, artysty i etnografa w tego typu środowiskach.
4. Zbudowanie nowej perspektywy pracy animacyjnej ze środowiskami uznawanymi za pozbawione dostępu do kultury będzie polegało przede wszystkim na zbudowaniu przykładu „dobrej praktyki” animacji kultury, czyli różnorodnych działań społecznych i artystycznych realizowanych wspólnie z mieszkańcami Ostałówka i Broniowa i osadzonych w gęstym, etnograficznym kontekście. Projekt jest w ten sposób jednocześnie nakierowany na stworzenie i poprowadzenie dobrego projektu społeczno-artystycznego oraz na zbudowanie umiejętności rozpoznania i wzmacniania twórczych i oddolnych aktywności mieszkańców współczesnej wsi.