Po pierwsze: radość z bycia razem! Podczas programu my, uczestniczki i uczestnicy „Zaprosia”, mamy ze sobą kontakt – czy to na wizytach studyjnych, czy wirtualnie na portalu Facebook, lub prywatnie, sieciując się między sobą i odwiedzając przy okazji wakacyjnych wojaży. Jednak nic nie zastąpi wymiany „na żywo” – wszyscy byliśmy ciekawi, jak w innych miejscach realizowany jest program. Od tego zaczęliśmy. W tej części wziął też udział Michał Rydzewski – za­stęp­ca dyrektora ds. profesjonalizacji i wsparcia sektora kultury NCK. Pierwszy blok warsztatowy skupiał się na podsumowaniu naszych dotychczasowych działań. A wydarzyło się naprawdę dużo. Aby to usystematyzować, koordynatorki z NCK – Paulina Kobza oraz Karolina Michalska – przygotowały dla nas obszerną prezentację. Po obejrzeniu i skomentowaniu kolejnych etapów przyszedł czas na zadanie. Korzystając z przygotowanych materiałów, mieliśmy w tandemach: koordynator/ka-dyrektor/ka, ułożyć na podłodze własną „Zaprosiową” drogę z zaznaczeniem momentów ważnych, trudnych, zwrotnych. Kilka instytucji omówiło ten proces na forum. Odważnie i wprost mówiliśmy o często naprawdę rewolucyjnych zmianach, które wydarzyły się pod wpływem warsztatów z komunikacji przeprowadzonych w ramach programu. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że były one bardzo potrzebne i owocne. Podsumowując ten dzień, w wypowiedziach wielokrotnie powtarzał się podziw za odwagę dla prezentujących swoje drogi, a także duma, że jesteśmy częścią „Zaprosia”.

Po drugie: merytoryka! W czwartek rozmawialiśmy o modelowym domu kultury. Dowiedzieliśmy się, czym powinien się zajmować, jakie są jego założenia. Poruszaliśmy również temat edukacji kulturalnej oraz roli animatorek/animatorów kultury. Zderzaliśmy teorię z praktyką, aby w końcu zadać sobie pytanie: ile z modelowego domu kultury mają nasze instytucje? Co jeszcze możemy wprowadzić i, najważniejsze, JAK to zrobić? W głowach zaczęły układać się odpowiedzi i pomysły… Wszystko jest procesem.

Kolejnym ważnym punktem był temat rzecznictwa. Wielu z nas dopiero w trakcie warsztatów uświadomiło sobie pojemność tego pojęcia oraz wielką moc sprawczą przemyślanych działań rzeczniczych, które mogą bezpośrednio wpłynąć na realne zmiany i poprawę sytuacji instytucji w lokalnym środowisku. Ćwiczyliśmy skondensowane komunikaty o naszej działalności, które możemy wykorzystać w przyszłości, po czym omawialiśmy case study jednej z „Zaprosiowych” instytucji.  Listy potencjalnych adresatów naszych przyszłych działań rzeczniczych, które tworzyliśmy całymi zespołami podczas wakacyjnych warsztatów, stały się podstawą do kolejnych zadań, co pozwoliło pracować nam na własnym przykładzie. Taki sposób przećwiczenia przyswojonej wiedzy, poza utrwaleniem i skorygowaniem pod czujnym okiem prowadzących, jest też gotową kanwą do przyszłych działań w naszych miejscowościach.

Warsztaty koordynatorek/ów i dyrektorek/ów projektu to czas intensywnej, wytężonej pracy, ale także bezpieczna przestrzeń do wymiany doświadczeń, podzielenia się trudnościami i radościami. Mimo zmęczenia bogatym programem, z Radziejowic wyjeżdżaliśmy z naładowanymi bateriami i pomysłami, które chcemy zrealizować w najbliższym czasie. Nie ukrywaliśmy, że jest nam też trochę przykro się rozstawać, bo na żywo w takim gronie już się pewnie nie spotkamy. Czeka nas jeszcze podsumowanie całości online i dalsza praca, bo jak wynika z doświadczeń poprzednich edycji: „Zaproś nas do siebie!” owocuje o wiele dłużej niż faktyczny czas realizacji programu. Na to liczymy.

Aleksandra Cembała
Koordynatorka programu „Zaproś nas do siebie!”
Goleniowski Dom Kultury