VERBUM FINITUM to nie jest ostatnie słowo – ani ostatnie słowo oskarżonego (czyli wypowiedź podsądnego po mowach obrońcy i oskarżyciela przed ogłoszeniem wyroku przez sąd), ani ostatnie słowo nauki czy techniki (czyli najnowsze osiągnięcie w jakiejś dziedzinie), ani też czyjeś ostatnie słowo w jakiejś sprawie. VERBUM FINITUM to termin językoznawczy, oznaczający po prostu ‘czasownik w formie osobowej’ (łacińskie verbum oznacza zarówno ‘słowo’, jak i ‘czasownik’, a łaciński przymiotnik finitus – w rodz. nijakim finitum – ma znaczenie nie tylko ‘skończony’, lecz także ‘określony’). VERBUM FINITUM to najważniejsza część zdania – ta, bez której zdanie nie byłoby zdaniem, a która sama może stanowić całe zdanie. Widzę, słyszę, czuję, zostało postanowione, będzie podpisywany, była procedowana, wydaje się, przydałoby się, zostań, chodźmy, niech będzie – to wszystko przykłady VERBUM FINITUM.