Poza podobieństwem brzmieniowym współcześnie niewiele łączy TAKTYKĘ i TAKT. Jednak gdy sięgniemy wystarczająco głęboko, dokopiemy się do wspólnych korzeni. Wyraz TAKTYKA zapożyczyliśmy z francuskiego tactique z przełomu XVII i XVIII w. Wyraz TAKT w znaczeniu ‘umiejętność zachowania się’ również zapożyczyliśmy z francuskiego tact, ale TAKT – ten muzyczny, rytmiczny i ten, który znamy z dwutaktu – to zapożyczenie dużo starsze, łacińskie: tactus to ‘dotknięcie, dotykanie; wpływ’. Nasze „TAKTY” nie mają zatem ze sobą nic wspólnego, ale francuski le tact pochodzi właśnie od łacińskiego tactus w jednym ze znaczeń przenośnych, francuska tactique natomiast to zapożyczenie aż ze starożytnej greki: greckie taktiká (forma liczby mnogiej) to opisywane przez Ksenofonta ‘zasady ustawiania wojska w szyku bojowym’.