Niech nas nie zwiedzie to swojskie ę – PĘDZEL to zapożyczenie, ale bardzo stare. W XVIII w. pisało się pendzel, a w XVI w. – penzel. W średniowieczu zapożyczyliśmy to słowo od Niemców (dawne niemieckie pensel, dzisiaj der Pinsel). Do średniowiecznej niemczyzny ówczesny pensel trafił ze starofrancuskiego: pincel. A w tym słowie już łatwo odnaleźć łacińskiego przodka: penicellus to w ludowej łacinie odpowiednik klasycznego, eleganckiego słowa penicillus, będącego zdrobnieniem łacińskiego rzeczownika penis, który oprócz znanego nam dzisiaj znaczenia miał również szersze ‘ogon’.