Są takie formy nazwiskowe, które mogą być zarówno „zwykłym nazwiskiem”, jak i nazwiskiem herbowym, czyli nazwą herbu, którym pieczętował się dany ród. Jeśli nazwisko herbowe nie jest w mianowniku zakończone na -a, a do tego występuje jako pierwszy człon nazwiska złożonego, to pozostawiamy je bez odmiany. Jeśli jest drugim członem takiego nazwiska lub samo tworzy nazwisko jednoczłonowe, to odmieniamy je tak, jak odmienilibyśmy podobnie zakończony rzeczownik.  
Dlatego też nazwisko XVIII-wiecznego matematyka i astronoma, jezuity Marcina Poczobutt-Odlanickiego odmieniamy poprawnie: Marcin Poczobutt-Odlanicki, Marcina Poczobutt-Odlanickiego, Marcinowi Poczobutt-Odlanickiemu, Marcina Poczobutt-Odlanickiego, z Marcinem Poczobutt-Odlanickim, o Marcinie Poczobutt-Odlanickim.  
Natomiast nazwisko Michała Odlanickiego-Poczobutta, zmarłego 20 lat temu geodety i profesora krakowskiej AGH, odmieniamy poprawnie: Michał Odlanicki-Poczobutt, Michała Odlanickiego-Poczobutta, Michałowi Odlanickiemu-Poczobuttowi, Michała Odlanickiego-Poczobutta, z Michałem Odlanickim-Poczobuttem, o Michale Odlanickim-Poczobucie (bo w polskich nazwiskach zakończonych na -tt jedno t „gubi się” w miejscowniku).