Opis: Raport dotyczy zmian jakie zaistniały we współpracy Łódzkiego Domu Kultury z ośrodkami kultury w regionie łódzkim po Kongresie Kultury 2011 w Łodzi, który zapoczątkował wdrażanie przez ŁDK nowej strategii proregionalnej. Zaprezentowano w nim charakter, zasięg oraz kierunek tych zmian oraz analizy dotyczące częstości udziału w kulturze mieszkańców województwa łódzkiego na przestrzeni lat 2011-2015. Na podstawie tych analiz stworzony został dalszy plan współpracy pomiędzy instytucjami kultury w łódzkim z uwzględnieniem aktualnych potrzeb mieszkańców regionu łódzkiego.

***

Przez niemal 60 lat Łódzki Dom Kultury kierował swoje działania głównie do mieszkańców miasta, jednak w 2011 roku zaczął szerzej współpracować z centrami kultury w całym województwie łódzkim. Celem raportu było sprawdzenie, czy zmiana ta wpłynęła na uczestnictwo w kulturze na terenie województwa. Oprócz analizy danych zastanych autorzy wykorzystali metody jakościowe (44 wywiady indywidualne i 5 wywiadów grupowych z pracownikami i dyrektorami losowo wybranych domów kultury) oraz ilościowe (wywiad kwestionariuszowy w próbie kwotowej 350 mieszkańców sześciu powiatów czynnie współdziałających z ŁDK).

Raport jest dosyć długi, lecz około 40% jego objętości stanowi przegląd aktywności Łódzkiego Domu Kultury i współpracujących z nim instytucji. Chociaż dane te mogą być istotne, to jednak nie są bezpośrednio związane z prowadzonymi badaniami empirycznymi – należało je raczej umieścić w aneksie. Nieco ciekawsza jest druga część desk research, czerpiąca przede wszystkim z banku danych Głównego Urzędu Statystycznego i prezentująca uczestnictwo w kulturze mieszkańców województwa łódzkiego w latach 2009–2014. Niemniej analiza wyników uzyskanych we własnych badaniach rozpoczyna się dopiero na 70 stronie raportu. Ta słabość kompozycyjna jest przejawem tego, że raport to raczej zbiór informacji niż przemyślany komunikat, skierowany do określonej grupy docelowej. Brak dbałości o funkcję komunikacyjną widać również w tytule, stronie graficznej i licznych usterkach językowych, takich jak mało czytelna konstrukcja zdań (przykładem może być już pierwsze zdanie tekstu).

Kwestionariusz użyty w badaniu ilościowym wykracza poza wąską definicję instytucjonalną pola kultury i zawiera również pytania o sposoby spędzania wolnego czasu i preferowane miejsca spotkań w przestrzeni publicznej, a także o wydatki na kulturę. W analizie wyników uwzględniono zróżnicowanie wiekowe respondentów i jest to trafna decyzja, choć szkoda, że nie mamy dostępu do bardziej szczegółowych danych, a informacje o innych wymiarach zróżnicowania (płci, wykształceniu) są mało systematyczne, wręcz zdawkowe.

Wspólną wadą części ilościowej i jakościowej wydaje się ich nastawienie opisowe. Próby interpretacyjnych uogólnień zdarzają się rzadko, aczkolwiek bywają interesujące (jak w przypadku syntetycznego przedstawienia zależności między odległością od Łodzi a stylem udziału w życiu kulturalnym – s. 109). Ponadto relacje z wywiadów są szczególnie mało przyjazne w lekturze ze względu na niewystarczającą segmentację tekstu.

Raport z pewnością będzie użyteczny dla instytucji kultury działających w województwie łódzkim. Poza tym jednak wydaje się zbyt mało przystępny (graficznie, kompozycyjnie, językowo) i zbyt deskryptywny, aby mógł zyskać szersze zainteresowanie poza tym obszarem.

Stanisław Krawczyk

Zasięg: Województwo łódzkie

Język: polski

Słowa kluczowe: Łódź, dom kultury, uczestnictwo w kulturze, społeczność lokalna, wydarzenia kulturalne