Odpowiada na takie pytania jak:

• Jak realizowanie działalności muzeum w dobie wzrostu skali polikryzysu wpłynęło na zarządzanie zasobami wewnętrznymi oraz zewnętrznymi w tego typu instytucjach?
• Czy sytuacje kryzysowe mającej miejsce w latach 2020-2023 doprowadziły do wykształcenia się nowych praktyk, a jeśli tak to jakich?
• Z jakimi wyzwaniami mierzy się obecnie kadra zarządzająca muzeami w Polsce z uwagi na prowadzenie działalności w coraz bardziej dynamicznie zmieniającej się wokół instytucji rzeczywistości?

Wybrane istotne wnioski:

• Muzea stykają się z nowymi wyzwaniami w wielu obszarach ich codziennych praktyk nie tylko z powodu wzrostu skali polikryzysu.
• Muzea wciąż dążą do poszerzania zakresu cyfryzacji instytucji pomimo dużego zróżnicowania posiadanych przez nie zasobów.
• Muzea nadal potrzebują wsparcia zewnętrznego w uczeniu się nowych kompetencji zarówno w obszarze poszerzania ich dostępności, jak i pracy z osobami neuroróżnorodnymi i z doświadczeniem migracyjnym.
• Muzea oczekują zwiększenia dostępu do przestrzeni umożliwiającej im rozwój, usieciowienie i wzmocnienie ich zasobów kadrowych w celu wzmocnienia stabilności ich działań oraz zachowania ich ciągłości.

Metodologia:

Badanie zrealizowano metodą analizy danych zastanych / danych muzealnych (statystyk, publikacji, druków ulotnych) oraz badań jakościowych (28 IDI – indywidualnych wywiadów pogłębionych, oraz 6 FGI – zogniskowanych wywiadów grupowych). W wywiadach wzięły udział osoby pracujące w muzeach (N: 40), w tym głównie reprezentanci kadry zarządzającej tj. dyrektorzy (N: 22), kierownicy (N: 12) lub pracownicy wskazani przez kadrę (N: 6).