Mamy zatem do czynienia z propozycją współpracy pomiędzy ludźmi dla których praca kreatywna jest stylem życia, a organizacją lub firmą z zamiarem dokonania pozytywnej zmiany tej drugiej. Jak twierdzi autor partnerstwa kreatywne mogą i często przekształcają się w partnerstwa sukcesu. Sukcesu, który może mieć odzwierciedlenie między innymi w lepszej produktywności organizacji, mieć wpływ na jej wyniki finansowe, przyczynić się do sprawniejszej komunikacji, polepszenia relacji międzyludzkich wewnątrz przedsiębiorstwa, czy też wypracowania innowacyjnego produktu lub usługi.

Partnerstwa kreatywne to nic więcej jak transfer pierwiastka kulturowego za pomocą twórczych jednostek takich jak artyści, performerzy, animatorzy kultury do sektorów tradycyjnie z kulturą nie związanych: administracji, biznesu, przemysłu czy nauki.
Jak twierdzi Kern dla firm takich jak Apple partnerstwa kreatywne to dogma. Rola jaką odgrywa w niej design, artyści czy ogólnie kultura rozumiana w szerokim antropologicznym ujęciu definiuje kierunki rozwoju jej produktów stając się jednocześnie częścią jej DNA.

Bez kultury nie można być kreatywnym bez kreatywności nie ma innowacji.

Zatem czy możemy pozostać obojętni wobec zjawiska, które powoli acz systematycznie staje się motorem rozwoju europejskiej i światowej gospodarki? Czy w rzeczywistości, w której kryzys jest chlebem powszednim a kreatywność i innowacja stają się synonimem konkurencyjności możemy sobie pozwolić na pomijanie kultury?

Więcej na temat partnerstw kreatywnych w artykule Philippe Kerna.