Ostatnie kilka lat w Polsce to niezwykły wzrost zainteresowania „kulturą rowerową”. Po transformacyjnym boomie na samochody nadeszła moda na rowery. Ten XIX-wieczny wynalazek zajmuje w dzisiejszej rzeczywistości (zwłaszcza) miejskiej nieco niejasną pozycję – między pojazdem a pieszym, między jezdnią a chodnikiem, między narzędziem a towarem. Mozolnie posuwająca się walka o prawa dla rowerzystów wymusza na praktykujących ten rodzaj poruszania się po mieście wybór pewnej taktyki, dostosowywania się do (czasem przyjaznego, czasem wrogiego) otoczenia. Rower to jednak nie tylko środek transportu, to również przedmiot związany z etosem alternatywnego sposobu korzystania z miasta, to wyznacznik statusu społecznego (modne i niemodne rowery), to medium (w różnych znaczeniach tego słowa). Jakie wyobrażenia łączą się z rowerem? Dla jakich znaczeń jest wehikułem? Czym się różni rower miejski od roweru wiejskiego? Jaki/ą/ie gender ma rower? Jakie subkultury mogą się wokół niego tworzyć, jakie niesie ze sobą wartości? W jakich tekstach kultury się pojawia i jakie pełni tam funkcje? Jak zmienia nasz styl życia, jakie wybory nam narzuca? Jaka moda jest z nim związana? Jak jest uwikłany historycznie i kulturowo? Czym różni się kolarz w Tour de France od kolarza w Wyścigu Pokoju?

Takie pytania przychodzą do głowy redakcji „małej kultury współczesnej”, kiedy myśli o rowerach. Zaproszeni autorzy odpowiedzieli na niektóre z nich:

Joanna Erbel

w osobistym tekście „Rowerowa emancypacja” dzieli się swoimi przemyśleniami na temat emancypacji w przestrzeni miejskiej,

Agnieszka Pajączkowska

proponuje feministyczną historię roweru w tekście „Własny rower”,

Dorota Piwowarska

pisze o niepewnym statusie monocyklu i jego użytkownikach w przestrzeni miejskiej (i nie tylk0),

Igor Piotrowski

opisuje fenomen Tour de France (samemu mu ulegając) w tekście „Godot był kolarzem”.

Numer dostępny na stronie Małej Kultury Współczesnej