Wyodrębniona została kategoria tzw. pracowników artystycznych (aktorzy, śpiewacy, tancerze czy muzycy), a wraz z nią wprowadzone zostały zasady precyzujące formę ich zatrudnienia.

Senat przyjął poprawkę zakładającą, że instytucje artystyczne będą prowadziły swoją działalność w ramach sezonów artystycznych. Dodatkowo wchodzi w życie zasada, według której formą zatrudnienia pracowników artystycznych może być umowa na czas nieokreślony, z możliwością rozwiązania pod koniec sezonu. Kolejny zapis zakłada, że „umowa o pracę na czas nieokreślony może być rozwiązana w szczególności z powodu potrzeb repertuarowych instytucji artystycznej, niedostatecznej jakości pracy lub braku osiągnięć artystycznych pracownika artystycznego”, a „pracownicy artystyczni mają podlegać okresowym ocenom dokonywanym przez dyrektora instytucji”.

Pomimo dobiegających z różnych środowisk głosów sprzeciwu, powstały w projekcie zapis zobowiązujący pracownika artystycznego do uzyskania zgody od pracodawcy na podjęcie dodatkowego zatrudnienia, jeśli mogłoby to kolidować z dotychczasowo wykonywanymi obowiązkami, został zatwierdzony. W konsekwencji artysta zatrudniony na etacie w jednej z instytucji artystycznej (formy organizacyjnej działalności kulturalnej) nie może dowolnie podjąć dodatkowych zleceń, takich jak występy w filmach, serialach czy reklamach telewizyjnych.

Ustawa precyzuje także możliwości zatrudnienia dotyczące najwyższych stanowisk zajmowanych w instytucji kultury, z uwzględnieniem odmiennych założeń dotyczących instytucji artystycznych, której zarządzający mają być zatrudniani na czas określony, od trzech do pięciu sezonów artystycznych. W przypadku dyrektorów pozostałych instytucji kultury (muzea, galerie) czas też wydłuża się do siedmiu lat.

Ponadto senatorowie wprowadzili poprawkę mówiącą o możliwości łączenia instytucji kultury, w tym instytucji kultury prowadzących działalność w różnych formach.

Zapis uzupełniający kwestię powoływania dyrektorów instytucji kultury to kolejny element ustawy. Istnieje możliwość pominięcia trybu konkursowego przy obsadzaniu stanowisk. W takiej sytuacji organizator instytucji kultury będzie musiał szczegółowo uzasadnić wniosek skierowany do ministra kultury, wyjaśnić przyczyny zastosowania takiego trybu oraz podać informacje „na temat wykształcenia, kompetencji i doświadczenia zawodowego kandydata na stanowisko dyrektora”. Negatywne rozpatrzenie wniosku będzie równoznaczne z niepowołaniem kandydata na wskazane stanowisko.

Źródło informacji: http://www.mkidn.gov.pl/pages/posts/senat-przyjal-ustawe-o-zmianie-ustawy-o-dzialalnosci-kulturalnej-2162.php

Projekt ustawy do pobrania na stronie: http://bip.mkidn.gov.pl/pages/projekty-aktow-prawnych/projekty-ustaw.php