Karol Baliński znany jest polskiej literaturze jako autor ballad, poematów i wierszy religijnych. Po raz pierwszy został aresztowany przez carską policję w wieku 16 lat, gdy wziął na siebie winę za napisanie na tablicy szkolnej, w dzień stracenia Artura Zawiszy (jednego z dowódców powstania listopadowego) fragmentu wiersza Wergiliusza: „A kiedyś niech mściciel powstanie z kości naszych”.

Należał do tajnego Stowarzyszenia Ludu Polskiego, za działalność konspiracyjną był więziony w Cytadeli i skazany na śmierć. Jego wyrok został jednak zmieniony na bezterminową służbę wojskową na Kaukazie, ostatecznie został skazany na Sybir.

Do Warszawy wrócił w 1842 roku. Poeta podróżował po Europie, brał udział w walkach Wiosny Ludów. W 1851 roku trafił do stolicy Francji, gdzie mieszkał kilkanaście lat. Tam związał się z towiańczykami. Powrócił na ziemie polskie na wieść o wybuchu powstania styczniowego. Był już wtedy śmiertelnie chory, nie mógł wziąć udziału w walkach. Zatrzymał się w Krakowie, gdzie zajął się wydawaniem czasopisma „Wolność”. Następnie przeniósł się do Lwowa, gdzie zmarł.

zob. F. Ziejka „Polska poetów i malarzy”, Olszanica 2011.

zobacz dzieła Karola Balińskiego w wirtualnej bibliotece POLONA: http://www.polona.pl/item/461812/7/