Znaczenia niby takie same, a jednak różne – różne jest bowiem pochodzenie i różny jest przede wszystkim kontekst, w którym przymiotniki te się pojawiają. Najstarszym z nich jest przymiotnik ŻEŃSKI – zawsze neutralny znaczeniowo, pochodzący od rzeczownika ŻONA – prasłowa, mającego pierwotnie znaczenie ‘niewiasta, kobieta’, a od XIV w. ‘małżonka’. DAMSKI był kurtuazyjnym zamiennikiem określenia niewieści, pochodzi z XVII w. i utworzony został oczywiście od rzeczownika DAMA – francuskie słowo dame w tym znaczeniu zapożyczyły w XVII w. w zasadzie wszystkie języki europejskie. KOBIECY to notowany dopiero od drugiej połowy XVIII w. przymiotnik, rozpowszechniony przez poetów romantycznych, a więc w czasach, gdy już całkiem zapomniano o wcześniejszych, pejoratywnych konotacjach wyrazu KOBIETA (jeszcze w XVII w. było to wszak słowo obelżywe).