Mamy w polszczyźnie rzeczowniki: WOLONTARIAT o zn. 1. «forma pracy społecznej, zwłaszcza związanej z opieką nad nieuleczalnie chorymi lub zniedołężniałymi ludźmi», 2. «bezpłatna forma stażu w szpitalu lekarza zdobywającego specjalizację», od tego: WOLONTARIUSZ o zn. 1. «osoba pracująca gdzieś dobrowolnie, bez wynagrodzenia, zwykle w instytucjach pomocy społecznej», 2. «lekarz - praktykant pracujący bez wynagrodzenia w celu zaznajomienia się z zawodem», 3. dawniej: «ochotnik w wojsku» - w 1. i 2. znaczeniu rzeczownik wolontariusz ma w uzusie oboczną postać woluntariusz, która jednak nie zyskała aprobaty normatywnej ("Nowy słownik poprawnej polszczyzny" przestrzega przed jej używaniem) - od tego rzeczownika utworzona jest nazwa żeńska: WOLONTARIUSZKA; WOLUNTARYZM o zn. 1. «opieranie się tylko na własnym zdaniu przy podejmowaniu decyzji, nieliczenie się z opinią innych», 2. w filozofii: «traktowanie woli jako głównego czynnika wpływającego na ludzkie działanie, poznawanie świata», 3. w psychologii: «pogląd przypisujący aktom woli prymat nad wszystkimi innymi zjawiskami psychicznymi». Każdy z tych rzeczowników może stać się podstawą przymiotnika: WOLONTARIAT > WOLONTARIACKI, WOLONTARIUSZ > WOLONTARIUSZOWY lub WOLONTARIUSZOWSKI, WOLUNTARYZM > WOLUNTARYSTYCZNY. Forma *wolontarystyczny nie ma od czego powstać - uznajemy ją za niepoprawną. Działania na zasadzie wolontariatu to inaczej: działania wolontariackie. Działania woluntarystyczne byłyby to działania związane z woluntaryzmem w którymś z jego znaczeń, a więc albo działania osób nieliczących się z opinią innych, albo działania polegajace na wykorzystaniu woli jako gównego czynnika poznawania świata, albo działania powiązane z woluntaryzmem jako pojęciem psychologicznym.