WIELOCZŁONOWE NAZWY MIEJSCOWOŚCI piszemy z łącznikiem. Taki zapis obowiązuje w polskim prawie od kilkudziesięciu lat, a ostatni obowiązujący stan prawny postaci i odmiany nazw miejscowości zawiera "Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce" wydany zarządzeniem nr 15 Ministra Administracji Terenowej i Ochrony Środowiska z dn. 10.07.1980 r. w sprawie ustalania wykazu nazw miejscowości w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zmiany dotyczące sposobu zapisywania wieloczłonowych nazw miejscowości, wprowadzone w słownikach ortograficznych, nie skutkowały zmianami w prawie. Dlatego 7.05.2004 r. Rada Języka Polskigo uchwałą ortograficzną nr 11 w sprawie użycia łącznika w wieloczłonowych nazwach miejscowych powróciła do stanu sprzed niefortunnie wprowadzanych zmian ortograficznych. Zgodnie z tą uchwałą: „Z łącznikiem piszemy nazwy miejscowości, jeśli są złożone z dwóch lub więcej członów, które wspólnie identyfikują jednostkę administracyjną lub geograficzną, a więc miejscowość lub jej część, np. dzielnicę: Bielsko-Biała, Busko-Zdrój, Ceków-Kolonia, Kalwaria-Lanckorona, Krynica-Zdrój, Rutka-Tartak, Warszawa-Okęcie, Warszawa-Śródmieście; Bielsko-Biała-Lipnik, Warszawa-Praga-Północ. Nie piszemy z łącznikiem nazw miejscowych, w których jeden z członów nazwy miejscowej (przymiotnik) pozostaje w związku zgody z głównym członem nazwy (rzeczownikiem), np.: Dąbrówka Nowa, Nowy Sącz, Przewóz Stary, Łęgonice Małe, a także wtedy, kiedy pierwszym członem nazwy są wyrazy: Kolonia, Osada, Osiedle, np.: Kolonia Ostrów (jak Kolonia Ostrowska), Kolonia Wronów (jak Kolonia Wronowska), Osiedle Wilga, Osada Konin, Osada Leśna".