Teksty religijne to zwykle teksty emotywne, użycie wielkiej litery ze względów emocjonalnych jest zatem w takich tekstach dozwolone i – jak to zostało podkreślone w wydanych przez RJP „Zasadach pisowni słownictwa religijnego” R. Przybylskiej i W. Przyczyny – „każdy piszący może indywidualnie zastosować wielką literę ze względów uczuciowych i religijnych w stosunku do nazw i wyrażeń, które odnoszą się do osób, pojęć czy rzeczy, darzonych przez autora szczególnym szacunkiem i miłością” [ZPSR, 9-10]. Jednak – jeśli już naprawdę musimy stosowac tę wielką literę – ZACHOWAJMY UMIAR! Nie piszmy: „Pan Bóg objawił ludziom Siebie i Tajemnicę Swojej Woli”, znacznie lepiej wygląda zapis: Pan Bóg objawił ludziom siebie i tajemnicę swojej woli (ewentualnie: swojej Woli) – zaimki: się, siebie, swój piszemy małą literą także wtedy, gdy odnoszą się do Boga.