TRUFLA to nie tylko ‘wyjątkowy, bardzo poszukiwany i bardzo kosztowny grzyb o wyrafinowanym smaku’, lecz także ‘nadziewana czekoladka’ i ‘psi nos’.   
TRUFLA – ta prawdziwa, grzybowa, rosnąca pod ziemią, znana jako przysmak kuchni francuskiej – wzięła swoją nazwę prawdopodobnie od słowa TUF, które wywodzi się z włoskiego i jest określeniem porowatej skały, występującej w środkowej Italii i będącej zlepkiem piasku i popiołu wulkanicznego z dodatkiem krzemionki lub iłu. Tufy są charakterystyczne: tworzą m.in. osypiska na stokach Wezuwiusza, złożone z większych lub mniejszych, lekkich, porowatych grudek skalnych. TRUFLE – podziemne grzyby – wyglądają bardzo podobnie. Podobnie wygląda też psi nos: ma lekko chropowatą powierzchnię, pokrytą siateczką bruzd i bruzdek, a w dodatku jest zimny i wilgotny – jak wydobyta z ziemi TRUFLA. I jeszcze jedno: psią TRUFLĘ łączy z grzybową TRUFLĄ nić zapachowa. Od kilku tysięcy lat to psie TRUFLE doprowadzają zbieraczy do podziemnych TRUFLI, a psia TRUFLA jest tak bardzo czuła na zapach, jak bardzo aromatyczna jest TRUFLA – przysmak prawdziwych koneserów.  
TRUFLA – czekoladka wypełniona spoistym, suchym nadzieniem – powinna kojarzyć się z TRUFLĄ – grzybem – pod względem zarówno wyglądu, jak i wyjątkowego aromatu (ale nie truflowego, tylko rumowego), ale także przez to, że jest wyszukanym przysmakiem.  
Nazwa TRUFLA – we wszystkich trzech znaczeniach – trafiła do polszczyzny najprawdopodobniej za pośrednictwem niemieckim, a nie bezpośrednio z francuskiego, w którym jest dawnym zapożyczeniem włoskim (franc. truffe, niem. Trüffel, wł. tartufo).