Przepisy ortograficzne regulujące pisownię przymiotników określających kolory są proste i jednoznaczne: nieważne, ile członów ma przymiotnik, ważne, jakie ma znaczenie przekazywać! Jeśli piszemy o czymś, co jest w łatki, ciapki, cętki tudzież w paseczki, to pomiędzy człony przymiotnika oznaczające poszczególne kolory wstawiamy łączniki: szaro-niebiesko-srebrzysty (= i szary, i niebieski, i srebrzysty), biało-czerwono-żółto-niebieski, czerwony w ciemnoniebiesko-białe prążki, szaro-bury (= i szary, i bury). Jeśli piszemy o czymś, co ma barwę w miarę jednolitą, ale o odcieniu trudnym do sprecyzowania, stosujemy zapis łączny, a nasz przymiotnik staje się wyrazem naprawdę długim i niekiedy trudnym do odczytania: szaroniebieskosrebrzysty (= srebrzysty z odcieniem szaroniebieskim), żółtobrunatnozielony (= zielony z odcieniem żółtym i brunatnym), szarobury (bury przechodzący w szary – np. o barwie sierści kota).