SPÓJNIK a wprowadza zdania przeciwstawne. Zazwyczaj poprzedza się go przecinkiem. Spójnika a możemy swobodnie używać, jeśli pierwsze człon zdania nie jest zaprzeczony, np.: Zebranie powinno się odbyć już jutro, a nie dopiero za tydzień. Jeśli pierwszy człon zdania jest zaprzeczony (zawiera cząstkę nie), to drugi możemy poprzedzić spójnikiem a tylko w mowie potocznej, w starannej polszczyźnie powinniśmy użyć spójników ALE, LECZ, TYLKO, np. Ten kot nie jest zdrowy, ale chory! (potocznie dopuszczalne: Ten kot nie jest zdrowy, a chory!). Jeśli jednak pierwszy człon jest zaprzeczony, a drugi człon ma wyrażać nie przeciwstawienie, tylko przyzwolenie lub uzupełnienie, to możemy użyć spójnika a, np. Nie miał pozwolenia na budowę, a budynek postawił / Nie miał pozwolenia na budowę, (a) mimo to budynek postawił; Nie lubiła prażyć się na słońcu, a leżeć plackiem na plaży po prostu nie znosiła. Niepoprawne są konstrukcję, w których spójnik a nie znajduje uzasadnienia, np. „Te proste w obsłudze, a importowane narzędzia…” Poprawnie: Te proste w obsłudze, importowane narzędzia… Nie stawiamy przecinka przed a, jeśli: - jest częścią połączenia między... a, np. między młotem a kowadłem; - wchodzi w skład dawnej konstrukcji łącznej, np. wielki a wspaniały triumf rodaków; trafny a przekonujący wywód ontologiczny; - wchodzi w skład dawnej konstrukcji wyrażającej mnożenie, np. dwa a dwa to cztery.