Piszemy PÓKI – przez Ó, czyli O kreskowane – a nie przez u. Spójnik PÓKI nie ma nic a nic wspólnego z pukaniem, puknięciem czy pukaniną. PÓKI to jedno z naszych najstarszych słów, wywodzące się z prasłowiańszczyzny i pod różnymi postaciami obecne w wielu innych językach słowiańskich. Pochodzi od wyrażenia przyimkowego *po ky ‘po które’, co było zapewne skróceniem wcześniejszego, dłuższego *po ky časy ‘po które czasy; dokąd’. Początkowe po z tego połączenia i z wyrazu PÓKI jest tym samym przyimkiem PO, którym posługujemy się do dziś, natomiast *ky to forma biernika l.mn. zaimka *kъ ‘który, jaki’, w staropolszczyźnie mającego postać ki, ka, ko, a do dziś zachowanego tylko we frazeologizmach (ki diabeł, po kiego czorta).