Większość spotykanych przez nas w tekstach nazwisk zakończonych na –y po literze samogłoskowej to nazwiska angielskie i amerykańskie. Kiedy odmieniamy takie nazwiska, zawsze zapisujemy je BEZ APOSTROFU, np. Gray – Graya (nie: *Gray’a), Disney – Disneya (nie: *Disney’a), Faraday – Faradaya (nie: *Faradaya). Zawsze też odmieniamy je jak rzeczowniki, a nie jak przymiotniki, nawet jeśli w wymowie kończą się na [i], a nie na [j], np. Clooney [kluni] – Clooneya [kluneja] (a nie: Cloony’ego), a więc tak jak: Presley [preslej] – Presleya. Jak przymiotniki odmieniają się natomiast nazwiska węgierskie, zapisywane BEZ APOSTROFU: Tatay – Tatayego, Görgey – Görgeyego. UWAGA! Nazwiska francuskie o podobnym zakończeniu, często trudne do odróżnienia od nazwisk angielskich, zwykle pozostają nieodmienne, co wynika z ich wymowy: Say [se] – z Say, o Say; Bloy [blua] – z Bloy, o Bloy; Deguy [deGI] – z Deguy, o Deguy; Baudouin de Courtenay [boduEN de kurteNE] – Baudouina de Courtenay, o Baudouinie de Courtenay.