Najpierw było JAJO, a jeszcze wcześniej – JAJE, choć w staropolszczyźnie najczęściej używano form JAJCO, JAJCE lub JEJCE, które – podobnie jak JAJKO – są zdrobnieniami od JAJO i JAJE. Ale żaden z tych wyrazów nie powstał na gruncie języka polskiego – są o wiele, wiele starsze i wszystkie występowały jeszcze w prasłowiańszczyźnie. Prasłowiańskie formy *aje ‘jajo’, *ajьce ‘jajce, jajco’, *ajьko ‘jajko’ pochodzą wprost od praindoeuropejskiego *ōḭo- ‘jajo’, które z kolei również wywodzi się z praindoeuropejskiego *aṷis ‘ptak’. Można zatem przypuszczać, że JAJKO to jeden z pierwszych dostrzeżonych i nazwanych przez człowieka obiektów. A „jajeczne” określenia w niemal wszystkich językach europejskich – dawnych i współczesnych – są ze sobą spokrewnione: polskie JAJO, rosyjskie яйцо́, czeskie vejce, łacińskie ovum, niemieckie Ei, angielskie egg, hiszpańskie huevo...