Jeszcze w XIX w. ZACHACHMĘCIĆ coś mógł tylko warszawiak. To słowo należało bowiem do gwary warszawskiej, a ze względu na swoje brzmienie i częstość stosowania szybko się rozprzestrzeniło i na dobre rozgościło w potocznej polszczyźnie ogólnej. ZACHACHMĘCIĆ, czyli ‘zapodziać coś, schowawszy nie wiadomo gdzie’ lub ‘przywłaszczyć sobie czyjąś rzecz, korzystając z zamieszania’, jest formą dokonaną czasownika CHACHMĘCIĆ, pochodzącego bezpośrednio od rzeczownika CHACHMĘĆ ‘gąszcz leśny, gęste zarośla’, co z kolei mogło być przekształceniem dawnego, polskiego, dialektalnego określenia chachomięć lub chęchy ‘masa splątanych gałęzi, pędów, korzeni itp.’.