Postrzeleniec, lekkoduch, ktoś lekkomyślny i niezrównoważony to WARTOGŁÓW. Rzadko je dzisiaj słyszymy, ale kiedyś było dość popularnym określeniem, o czym świadczy m.in. liczba wyrazów pochodnych od niego utworzonych: przym. WARTOGŁOWY ‘o człowieku: lekkomyślny, niezrównoważony’, rzecz. WARTOGŁOWIEC ‘to samo co wartogłów’, WARTOGŁOSTWO (SJP Dor) i WARTOGŁOWSTWO (SJP L) – notowane w dwu wersjach ortograficznych – ‘zachowanie wartogłowa, lekkomyślność, trzpiotowatość; lekkomyślny czyn’, WARTOGŁOWIE ‘kołowacizna; ciężka choroba zwierząt, przeważnie owiec’, czas. WARTOGŁOWIEĆ ‘o zwierzętach chorych na wartogłowie: wykonywać głową ruchy wahadłowe, będące objawem choroby’. Genetycznie cała rodzina wyrazów związana jest z przym. wartki, mającym niegdyś również postać wartny, a więc ‘szybki, bystry, prędki’ – WARTOGŁÓW to taki, co ma wartko w głowie, czyli fiu-bździu w głowie.