Dzisiaj SZUJA to obelga, choć to taka „obelga z wyższej półki” – słowo to jest obecnie rzadko używane, właściwe raczej stylowi książkowemu. SZUJA to ‘człowiek nikczemny, łajdak, łotr’. W polszczyźnie słowo to jest notowane od XVI w. i dawniej funkcjonowało raczej jako rzeczownik zbiorowy o znaczeniu ‘draństwo, hultajstwo, motłoch’. Pochodzi od prasłowiańskiego przymiotnika *šujь ‘lewy’ – SZUJA to dosłownie „lewa”, „lewizna”. Pojmowanie lewej strony jako złej, gorszej, negatywnej, związanej ze złymi mocami lub z nędzną, marną jakością jest tak zakorzenione w języku i tak dawne, że nieraz nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy, przyjmujemy to jako oczywistość.