REKAMIERA i SZEZLONG to rzadko już dziś używane, nieco zapomniane nazwy wytwornych, empirowych mebli, zdobiących pałace, pałacyki i obszerne mieszkania zamożnych obywateli. SZEZLONG to coś pośredniego pomiędzy kanapą a leżanką: ‘kanapa w kształcie wydłużonego fotela, na której można odpoczywać w pozycji półleżącej’ czy też ‘odmiana kanapy o długim, wąskim siedzisku, z jednym lub dwoma oparciami’. Samo słowo ma ciekawe pochodzenie. W polszczyźnie jest zapożyczeniem francuskim z przełomu XVIII i XIX w. – z francuskiego chaise longue, dosłownie „długie krzesło”. W języku francuskim natomiast chaise longue jest interesującą i nieczęsto spotykaną mieszanką francusko-angielską: francuskie chaise i zapożyczone z angielskiego, przekształcone longue. REKAMIERA to szczególny rodzaj SZEZLONGU – to mebel, na którym została sportretowana pani Récamier – jedna z najznamienitszych dam Paryża okresu napoleońskiego. Nie mniej znany jest twórca „Portretu pani Récamier” – Jacques-Louis David. Namalowany przez niego SZEZLONG, z którego spogląda pani Récamier, ma wysokie oparcia z obu wąskich końców. Dzięki obrazowi, który od prawie 200 lat jest wystawiany w Luwrze, stał się chyba najbardziej znaną leżanką w dziejach – no i zyskał wdzięczne miano REKAMIERY.