Podobny do srebrnoszarej wiewiórki gryzoń o puszystym ogonie, dużych czarnych oczach, okrągłych uszkach i jedwabiście miękkim, popielatym futerku to POPIELICA. Nazwę zawdzięcza właśnie owemu futerku i jego pięknej, srebrzystoszarej lub jasnopopielatej barwie (POPIELICA < POPIELATY). Dawniej polowano na POPIELICE, a ich futra były niezwykle cenione. Słowem POPIELICE najpierw określano skórki zabitych zwierzątek, stanowiące materiał, z którego wyrabiano kołnierze i całe futra, dopiero z czasem nazwę przeniesiono na samo zwierzę, dorabiając przy okazji formę liczby pojedynczej. Przymiotnik POPIELATY, będący podstawą nazwy POPIELICA, pochodzi bezpośrednio od słowa POPIÓŁ: POPIELATY, a jeszcze dawniej POPIELASTY, czyli ‘mający kolor popiołu’. POPIÓŁ natomiast to dosłownie ‘to, co zostaje po paleniu’: prasłowiańskie *popelъ ‘popiół’ zawiera praindoeuropejski pierwiastek *pel- niosący znaczenie ‘palić się, płonąć’.