Ciekawe jest pochodzenie zdecydowanie niepochlebnego, lecz jakże ładnie brzmiącego określenia ŁAJZA. W jęz. niemieckim istnieje rzeczownik Laus ‘wesz’. Forma liczby mnogiej tego rzeczownika to Läuse – wym. [lɔɪzə], a więc w przybliżeniu [lojze]. Ta postać fonetyczna stała się podstawą zapożyczenia fonetycznego i została przekształcona w całkiem już spolszczoną obelgę ŁAJZA, dzisiaj mającą znacznie łagodniejszy wydźwięk niż kilkadziesiąt lat temu.